Dé tip voor een goede kop

Je hebt vaak een goeie kop, Jack. Leuk!, begint ze het gesprek.

Oh da’s lief denk ik. “Dank je, jij ook hoor.”

“Je titels bedoel ik.”

Ik: “ah..uuh, ja.”

“Je bent zeker fan van die dubbele punt in de titels he?”

Ze noemt een paar voorbeelden van de tekst die ik haar oplever, maar ook van mijn eigen blogs:

• Je tekst op dieet: 6 trucs voor een slanke tekst
• Cijfers in tekst: hoe slim en correct te gebruiken?
• Bedrijfsblindheid: sluipmoordenaar van elke tekst

Hmm, ik weet dat ik graag titels op die manier maak, maar realiseer me nu ineens dat ik er inderdaad fan van ben.

Ik: “Oh ja, eeh, frontloading!”, probeer ik de naderende stilte te voorkomen.

“…”

Ai.. die stilte komt er toch. Nu moet ik het gaan uitleggen.

“Het is niet altijd m’n bedoeling om die dubbele punt in een titel te gebruiken, hoor. Ik vind het gewoon sterk overkomen als de belangrijkste woorden vooraan in de titel staan. Frontloading heet dat.

En wanneer ik een titel wil inkorten, dan ben ik ook vaak onbewust aan het “frontloaden”. De dubbele punt lijkt daar een gevolg van.”

Dit vind ik mooi aan het schrijfproces. Dat schrappen, husselen, uitvogelen, opnieuw proberen. En dan BAM: ineens is er uit een hoopje “woorden-poep” toch een glimmend diamantje ontstaan. Frontloading hoort daar dus ook bij.

• De belangrijkste woorden staan dan vooraan.
• HOP! Met de deur in huis. De lezer weet direct waar het over gaat.

Met frontloading krijg je er automatisch nog wat voordelen bij:

• Het maakt de titel korter.
• Je kan er een dubbele punt in kwijt. Hierdoor kan je direct een voorbeeld geven. Als dát geen sterke titel geeft!

 “Ah oké, nou ik heb je tekst bekeken en daarvoor geef ik je sowieso dubbele punten!”

 Nou, met dat oordeel kan ik wel leven.