Uitstelgedrag is toegeven aan afleiding

Of je het nu uitstelt omdat je het vast wel in een avondje in elkaar knalt, of omdat je juist tegen de moeilijkheidsgraad opziet: je moet een keer gaan beginnen.

Tuurlijk, als je een beetje stevig in je schoenen staat kun je dit wel aan. Geef jezelf een schop onder je kont en pakt die laptop erbij. Maar dan…

Je staart je naar dat witte scherm. Je vingertoppen zweven in startpositie boven het toetsenbord. Nu moet het gebeuren. Maar dat doet het niet. Dit is het gevaarlijkste moment. Niet het feit dat je het even niet weet, maar wél dat er op dit moment 1001 verleidingen schreeuwen om je aandacht. Totaal onbelangrijke dingen worden nu mega-prioriteit.

“Nu moet het gebeuren.” Maar dat doet het niet.

“Ik kan het”, denk je bijna hardop. Je zet een kop koffie. Je maakt jezelf wijs dat je de koffie nodig hebt voor dat extra zetje in de rug, maar eigenlijk is dit al je eerste uitvlucht. Je eerste excuus om niet te hoeven beginnen.

Terug aan de tafel. Het scherm is nog steeds uitdagend wit. Nog even een snelle blik op je telefoon: “gelukkig, niets gemist. Waar ging de opdracht ook alweer over?” Je bekijkt de notities van de briefing. Binnen no-time surf je op de website van de opdrachtgever op pagina’s die je nu niet nodig hebt. “Zouden ze een smoelenboek hebben?”

Ping! “Oeh, WhatsApp bericht! Misschien vergaat de wereld als ik het nu niet lees.”

Je bent er nu écht helemaal uit. Want nu knalt het besef binnen dat je je eraan over hebt gegeven. Alwéér! Terwijl je er vandaag écht voor ging zitten. Eigenlijk had je het eergisteren al gepland. Maar toen had je last van de buurman die zijn auto aan het stofzuigen was. Die omstandigheden waren natuurlijk verre van perfect. En ‘s middags scheen eindelijk de zon weer eens dus mocht je van jezelf wel even buiten wat lezen.

En gisteren wilde je het ook wel, maar ja, jij schrijft nu eenmaal het beste in de ochtend. En de ochtend was al voorbij toen je eraan dacht.

Ding-ding. “Hey, nieuw mailtje.” Terug naar de laptop. “Is dit niet al de 5e nieuwsbrief van Zalando deze week? Héél even kijken dan.”

Je walgt inmiddels van je nutteloosheid en kwakt bijna achteloos twee zinnen op het scherm.

Drie.

Vier!

Pling! Het Marktplaats pictogram staat verleidelijker dan ooit op je telefoon te pronken. “Je bent overboden. Reageer snel om de deal te sluiten.”

“Ah jammer, deze drie zinnen passen totaal niet bij elkaar. En als begin van de tekst slaat het ook nergens op.” 

Delete.

Zo ga je er niet komen..

De excuus-fase: een concentratieprobleem

Het scherm is weer leeg. Zo ga je er niet komen. Je voelt de pest in je hele lijf, en ergert je nu kapot aan álles. Het laatste restje motivatie om te schrijven is volledig verdampt.

Eigenlijk is dit helemaal geen writer’s block. Het is de excuus-fase die eraan vooraf gaat. Een concentratieprobleem. Maar als je je er niet écht toe zet om te schrijven en je blijft toegeven aan alle onzinnige verleidingen, dan is het resultaat hetzelfde: een wit scherm. Het komt je inspiratie allemaal niet ten goede.

Ik zal je niet alle tips voorkauwen waar het internet al vol mee staat. Daar heb je (als onderdeel van de excuus-fase) zelf al lang op gegoogeld. Maar hopelijk heb je er wél wat aan om te weten wat bij mij werkt.

Sorry, tóch eerst even aftrappen met de open-deuren-show omdat dat gewoon de basis is. Heel snel dan:

Hoe begin je met schrijven?

• Met een fris brein beginnen (sporten, wandeling, lezen)
• Opgeruimde werkplek
• Stel deadlines en hak ze in hapklare brokken.
  Dus niet: woensdag blog X af.
  Maar: voor het middaguur de voorbereiding voor blog X afronden. Donderdag: de eerste vier alinea’s af.
• Gebruik vaste routines
• Voorbereiding: je zet geen letter op papier vóórdat je je tot in de puntjes hebt voorbereid, dit voorkomt lange onderbrekingen. Voorbereiding is géén onderdeel van je schrijftijd.
• Om af te sluiten met een outsider: trek “serieuze” kleding aan.
  Voorbeeldje: een beeld van mensen die thuis werken is dat ze alleen in hun onderbroek werken, maar je voelt je sneller in een arbeids-vibe in de kleding die je bijvoorbeeld bij je opdrachtgever zou aantrekken.

Weet ik. Maar weet je wat?
Inspiratie… Wát nou inspiratie? In dit geval hoef je even helemaal niets met ‘inspiratie’.

Ja echt. Hier heb je een nieuwe mindset: beschouw het hebben van inspiratie als een bonus. Als je het na je voorbereiding nog niet hebt, so be it. Geef jezelf niet de schuld van een waardeloze voorbereiding. En ga er ook niet op zitten wachten. Het. Komt. Niet.

Hoe nu verder?

Ik ga ervan uit dat je al een goede briefing hebt gehad. Dat je je hebt voorbereid en hebt ingelezen. Dat je daarna al je vragen hebt gesteld. Dat je de juiste tools hebt en je in de juiste (opgeruimde!) werkplek zit. Dat alle voorwaarden aanwezig zijn om iets van kwaliteit te kúnnen schrijven.

Geen (goede) briefing of geen voorbereiding is geen excuus voor een writer’s block. Dit valt meer onder de noemer ‘eigen schuld’.

Op naar de volgende fase: de ”harkfase” (Schrijven!)

In wat ik de “harkfase” noem, zit de tip in wat voor mij verreweg het beste werkt: begin gewoon met schrijven. Je “harkt” álles bij elkaar door letterlijk te beginnen met typen. Onthoud: f*ck die inspiratie. Het klinkt van de zotte, maar je schrijft iets willekeurigs op van het onderwerp waarover je moet schrijven. Of beter, doe dit in een stijl alsof je het tegen de persoon bij je aan tafel zegt. Bij voorkeur in spreektaal. (Werk met persona’s. In stap twee op mijn uitleg over hoe je een blog schrijft lees je er meer over)

Heb je veel stukken verzameld tijdens je voorbereiding? Knip en plak deze er gerust tussen. Je zult zien dat je er steeds stukjes tekst bij kunt schrijven.

Gun jezelf in de harkfase het volgende:

• Je hebt nu nog niets met een titel te maken
• Je hoeft niet met een introductie of inleiding te beginnen
• Je hebt nog niets met grammatica, spelling, taal en typefouten te maken.
• Zinslengtes, duplicate content-checks en SEO zijn allemaal nog niet aan de orde.
• Je hebt al helemaal niets met opmaak, lay-out en alinea’s te maken. Hárken moet je!

Over afleiding (even tussendoor)

Na afleiding kost het gemiddeld 15 (!) minuten om weer 100% te focussen. En elke 6 minuten word je afgeleid door ‘iets’. Wow, weet je hoeveel dat op een hele werkdag is?!

Tijdens en kort ná de afleiding maak je meer fouten. En het grootste deel van de afleiding… veroorzaak je zelf!

Airplane mode: met één knop druk je de meest afleiding direct weg.

Er staat gigántisch veel op internet over het tegengaan van afleiding. Duik daar eens een keer in zou ik zeggen. De korte versie: zet alles uit. Álles. Het internet -en met name social media- steekt zó in elkaar dat je continue nieuwe informatie krijgt. Voor je brein voelt dit als een soort beloning. Een continue bevrediging voor je brein, waardoor je van de ene nutteloze Facebook post naar de andere scrolt.

Sorry voor de onderbreking. Je was al op driekwart van dit blog. Weg is je focus voor de komende 15 minuten.

15 minuten harken

Wat ook helpt bij langere artikelen: zet een timer op 15 á 20 minuten. In die tijd doe je werkelijk helemaal niets anders dan schrijven eeh, harken. Daarna mag je even opstaan en aan iets anders denken. Maar niet meer dan een paar minuten. Dan zet je weer de timer, ga je weer harken en als de timer gaat mag je weer iets langer pauze nemen dan de vorige. Maar stap bij je pauze wel van je werkplek af.

Zoals gezegd: om 100% aandacht op het harken te hebben sluit je alle programma’s af. Echt alles, want je gaat alleen schrijven en verder niets. Verberg je taakbalk en werkbalken, ook in Word. Je kunt ook het kladblok/notepad gebruiken in plaats van Word, Pages of je CMS. Zo werk je afleidingsvrij. Het controleren en stylen doe je later natuurlijk wel in Word.

Goed, je harkt door tot je niets meer over het onderwerp weet, en dan heb je echt al behóórlijk wat bij elkaar voor de volgende fase:

Schaven

Hier vallen veel vergelijkbare termen onder zoals: bewerken, slijpen, knippen. (Ja ja ik weet het; er zijn hier veel stoerdere marketingnamen voor. Net als voor harken en werken met een timer. Maar mijn tips komen toch niet in een glad marketingboek.)

Schaven dus. Lijkt allemaal zonde, meer dan de helft van je tekst verdwijnt direct de prullenbak in. Bloed, zweet en tranen…
Maar troost jezelf: de weggegooide tekst was niet voor niets. Elke zin hielp je namelijk aan de volgende zin. En ook aan de teksten die wél gaan bijdragen aan de context, de juiste zinslengte, SEO etc.

Klassiekertje: schrijven is schrappen! (bron: NHA.nl)

Ook voor het schaven geldt:

Gun je zelf ook een beloning na elke alinea of hoofdstuk. Of pak een verplichte pauze. Loop een rondje door de kamer. Mediteer. Ga 20 keer opdrukken. Maar ga een moment van je werkplaats af.

Nog wat bemoedigende tips:

Nog steeds schrijfangst? Bedenk dan dat ze jóu hebben gevraagd om dit stuk te gaan schrijven. Jouw werk is dus altijd beter dan je opdrachtgever zelf kan maken. En bedenk ook:

• Perfect bestaat niet
• Goed is goed
• Foutloos is foutloos

 Succes!